Według kompleksowej analizy przeprowadzonej przez naukowców z Uniwersytetu w Bristolu i Uniwersytetu w Uppsali, wymarłe gatunki kangurów nie skakały. Badacze sugerują, że zwierzęta te w przeszłości poruszały się chodząc na dwóch lub czterech kończynach.
Kangury potrafią chodzić, ale robią to bardzo powoli. Zwykle poruszają się poprzez wykonywanie skoków z obunożnego odbicia. Ale nie zawsze tak było. Zespół paleontologów jest zdania, że skakanie charakteryzowało dawniej tylko duże kangury.
W swoim artykule, który ukazał się na łamach pisma „An Australasian Journal of Palaeontology” (DOI: 10.1080/03115518.2023.2195895), obszernie omówili dowody kopalne, niektóre sięgające nawet 25 milionów lat wstecz, które świadczyły o sposobie poruszania się kangurów i ich krewnych. Ich analizy uwzględniają dane o wielkości kończyn i kości skokowych.
Badacze wskazali, że skakanie z większą prędkością, typowe dla współczesnych kangurów o dużych ciałach, było rzadkie w niemal wszystkich liniach ewolucyjnych przodków tych zwierząt. Różnorodność sposobów poruszania się zanikła wraz z wymieraniem gatunków w późnym plejstocenie.
Niemal wszystkie żyjące dzisiaj kangury skaczą. Jednak zapis kopalny ujawnia, że zdolności lokomotoryczne niektórych wymarłych gatunków były zróżnicowane.
Najwcześniejsze zbadane i opisane kangury pochodzą z późnego oligocenu i środkowego miocenu (25 do 15 milionów lat temu). Naukowcy są zdania, że potrafiły one skakać, ale nie tak szybko i daleko, jak obecne zwierzęta. Jednak wszystkie te wczesne gatunki były małe i nie ważyły więcej, niż 12 kg. Kangury o masie ciała powyżej 20 kg pojawiły się dopiero w późnym miocenie, czyli około 10 milionów lat temu.
Sposób poruszania się poprzez skakanie może być problematyczny, szczególnie u zwierząt o dużej masie. Współczesne kangury osiągają wagę około 70 kilogramów, ale wiele wymarłych gatunków było znacznie większych i po prostu zbyt dużych, by skakać.
– Chcemy, aby ludzie uświadomili sobie, że kangury były znacznie bardziej zróżnicowane jeszcze 50 tysięcy lat temu. Może to również oznaczać, że siedliska w Australii były wówczas inne niż obecnie – mówi główna autorka badań, profesor Christine Janis z Bristol's School of Earth Sciences. Jej zdaniem „współczesne duże kangury stanowią wyjątek w ewolucji tych zwierząt”.
Skakanie jako forma lokomocji była obecna już u wczesnych przodków kangurów. Były to jednak osobniki małe. Większe zwierzęta musiały być bardziej wytrzymałe lub używać czterech kończyn do poruszania się.
Nowe dane o długości kości piszczelowej i kości piętowej kangurów pokazują, że przodkowie współczesnych zwierząt poruszali się nie tylko skacząc.
Naukowcy podkreślają, że nie należy „upraszczać” wyników badań, bo podskakiwanie jest tylko jednym z wielu sposobów przemieszczania się kangurów. W toku ewolucji zwierzęta te poruszały się w najróżniejszy sposób.
Źródło: University Of Bristol, fot. PotMart186, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
