Przejdź do treści

Żółwie sprzed 215 mln lat z terenów dzisiejszego Śląska mierzyły metr i były wodno-lądowe

Spis treści

Jedne z najstarszych na świecie żółwi, żyjące 215 mln lat temu na terenie dzisiejszego Śląska, mierzyły ok. metra, były prawdopodobnie wszystkożerne i wodno-lądowe. Najnowsze wnioski z analiz skamieniałości przedstawili badacze z Instytutu Paleobiologii PAN.

O odkryciu licznych szczątków jednych z najstarszych na świecie żółwi, które żyły ok. 215 mln lat temu naukowcy poinformowali już w 2012 r. Jest to nieznany wcześniej gatunek, nazwany Proterochersis porebensis, co w wolnym tłumaczeniu oznacza „pierwotny żółw z Poręby” (jego szczątki odkryto w Porębie koło Zawiercia). W ostatnich latach naukowcy analizowali skamieniałości tych zwierząt.

Prastare żółwie z Poręby

Rekonstrukcję takiego żółwia można oglądać od środy w Muzeum Ewolucji PAN w Warszawie. Podczas spotkania z mediami naukowcy poinformowali również o wnioskach z analiz skamieniałości.

Jeden z odkrywców nowego gatunku, dr hab. Tomasz Sulej z Instytutu Paleobiologii PAN mówi, że pancerz dorosłego żółwia z Poręby mógł mieć ok. 70 cm długości, a cały żółw – zapewne około metra. Dzięki badaniom koprolitów, czyli skamieniałych odchodów, naukowcy poznali też dietę żółwi, w skład której wchodziły ryby i rośliny. To pozwala sądzić, że żółwie były wszystkożerne i część czasu spędzały w wodzie, a część – na lądzie.

– Dzięki ostatnim pracom odkryliśmy zupełnie wyjątkową rzecz. Pancerze badanych przez nas żółwi są tak dobrze zachowane i tak stare, że zdradziły nam tajemnicę, która była do tej pory sekretem dla paleontologów: jak powstał pancerz żółwi – podkreślił dr hab. Sulej.

Pancerz żółwia z Poręby składał się z trzech elementów: żeber, kręgów i drobnych tarczek kostnych, których mozaikę udało się dostrzec w przedniej i tylnej części zachowanego okazu.

Ewolucja żółwi

– Na pierwszy rzut oka prastare żółwie z Poręby były podobne do dzisiejszych – zaznaczył dr Tomasz Szczygielski z Instytutu Paleobiologii PAN, który analizuje ich budowę. Jednak miały cechy prymitywne, które nie występują u dzisiejszych żółwi. Dlatego dla naukowców skamieniałości te niosą istotne informacje na temat ewolucji tych zwierząt.

– Najbardziej znaczącą różnicą jest to, czego nie widzimy z zewnątrz, czyli układ kości w pancerzu – przyznał Szczygielski. Naukowiec mówi, że w skamieniałościach było dużo więcej kości skórnych, niż u żółwi żyjących w późniejszych czasach. Układ kości był nieregularny i było ich dużo, zwłaszcza z przodu i z tyłu pancerza. – To duże zaskoczenie – dodał.

Zmniejszenie liczby kości w trakcie ewolucji było korzystne dla żółwi. – To zwiększyło wytrzymałość pancerza i jego odporność na atak drapieżników – podkreślił Szczygielski.

Niestety nie zachowały się zewnętrzne tarczki rogowe skorupy (które strukturalnie podobne są do paznokci), ale na podstawie budowy kości można zrekonstruować ich układ i wielkość. 

Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl

Udostępnij:

lub:

Podobne artykuły

Raport IOŚ: nadtlenek wodoru skutecznie zwalcza złotą algę

Psi „Kuba Rozpruwacz” – ostatni, euroazjatycki likaon z ziem polskich

Trwają gody żmii zygzakowatej. Jest się czego obawiać?

Wyróżnione artykuły

Popularne artykuły