W ostatnich latach coraz częściej słyszymy o autyzmie. Od czasu do czasu w tego typu dyskusjach pojawia się enigmatyczne określenie „zespół Aspergera”. Czym jest ten zespół, dlaczego różni się od autyzmu i jak z nim pracować?
Czym jest zespół Aspergera?
Zespół Aspergera to zaburzenie ze spektrum autyzmu i bywa nazywany jego łagodną odmianą. Podstawowe podobieństwo tych dwóch dolegliwości manifestuje się trudnością w nawiązywaniu relacji międzyludzkich. Zespół Aspergera pozwala na samodzielne funkcjonowanie i nie powoduje zaburzeń w rozwoju umysłowym. Symptomy występują w różnym nasileniu i bywa, że pozostają niemal niezauważalne. Osoby, u których występują, często są uznawane za ekscentryków i indywidualistów. Terapeuci zachęcają, by nie postrzegać zespołu jako zaburzenie, tylko inny sposób budowania relacji z otoczeniem.
Objawy zespołu Aspergera
U osób z zespołem Aspergera najczęściej obserwuje się następujące zachowania:
- trudności z nawiązywaniem nowych znajomości i podtrzymywaniem kontaktu,
- usztywnione, stereotypowe zachowania i trudności z akceptacją zmian,
- specjalistyczne zainteresowanie jedną dziedziną, nietypowe hobby,
- zachowania kompulsywne – powtarzanie czynności, które służą rozładowaniu napięcia,
- zaburzenia percepcji – niedowrażliwość lub nadwrażliwość na bodźce, na przykład nadmierna wzrokowa fiksacja na szczegółach lub wrażliwość na dźwięki,
- zaburzenia w wykonywaniu wyuczonych, automatycznych czynności.
Zespół Aspergera może zostać zdiagnozowany w różnym wieku u dzieci i dorosłych. U najmłodszych diagnoza pada zazwyczaj między 3 a 8 rokiem życia. Na zaburzenie mogą wskazywać dolegliwości takie jak:
- brak empatii, niechęć do współpracy lub brak umiejętności pracy w grupie,
- kłopoty z porozumiewaniem się i tworzeniem więzi interpersonalnych,
- ograniczenie komunikacji niewerbalnej (mimika, gesty, kontakt wzrokowy, dystans fizyczny),
- zachowania schematyczne, powtarzalne,
- zbyt wysoka lub zbyt niska wrażliwość na bodźce (światło, temperatura, dźwięk),
- opór na zmiany.
Terapia
Zespół Aspergera nie jest chorobą, w związku z czym nie ma określonych metod jego leczenia. Zarówno w przypadku dzieci, jak i dorosłych bardzo przydatna okazuje się indywidualna terapia, dobierana przez specjalistów w zależności od nasilenia symptomów. Często stosuje się kilka różnych form pracy, na przykład połączenie treningu kompetencji społecznych i terapii behawioralnej. Ważna jest również edukacja najbliższych, tak by wiedzieli, jak wspomóc codzienne funkcjonowanie osoby z zespołem Aspergera.
Źródło: Artykuł partnera