Badacze z Columbia University zidentyfikowali hormon uwalniany przez komórki kostne, który hamuje apetyt. Lipokalina 2 może posłużyć do opracowania nowych terapii walki z otyłością i innymi zaburzeniami metabolicznymi.
Naukowcy z Columbia University Medical Center (CUMC) przeprowadzili badania na myszach, które potwierdziły ich tezę, że Lipokalina 2 wpływa na neurony w mózgu, które wcześniej zostały powiązane z hamowaniem apetytu. Badania ujawniło wcześniej nieznany mechanizm regulacji energetycznej organizmu.
Badacze dowiedli tym samym, że układ kostny jest narządem endokrynnym, który wydziela hormony. Wcześniejsze badania przeprowadzone także na CUMC wykazały, że kościec wytwarza hormony wpływające na mózg, nerki czy płodność u mężczyzn. Teraz należy dopisać do jego funkcji także hamowanie apetytu.
Naukowcy pod kierunkiem doktor Stavrouli Kousteni już w 2007 roku podejrzewali istnienie tego hormonu. Podejrzewali też, że wytwarzają go osteoblasty – komórki tworzące kości. Wcześniej uważano, że głównym źródłem Lipokaliny 2 są adypocyty – komórki tłuszczowe i że hormon ten przyczynia się do otyłości.
Podczas badań doktor Kousteni usunęła z mysich osteoblastów gen FOXO1. Zauważyła, że gryzonie znacznie zmniejszyły ilość spożywanych posiłków. W trakcie dalszych badań naukowcy ustalili, że poziom Lipokaliny 2 w osteoblastach jest ponad dziesięciokrotnie większy niż adypocytach. Po tym odkryciu badacze wyhodowali myszy, które były pozbawione Lipokaliny 2 w osteoblastach albo w adypocytach. Okazało się, że problemy z metabolizmem miały gryzonie, którym usunięto hormon z krwiotwórczych komórek.
Lipokalina 2 podczas badań na myszach hamowała ich łaknienie, poprawiała metabolizm oraz prowadziła do utraty wagi. – Mamy nadzieję, że lipoalina 2 wpływa tak samo na ludzi, jak na zwierzęta. Mam też nadzieję, że nasze odkrycie posłuży do opracowania skutecznych terapii otyłości oraz zaburzeń metabolicznych – powiedziała Kousteni.
Zaobserwowany przez badaczy mechanizm będzie można w przyszłości wykorzystać w terapiach zaburzeń metabolicznych, przede wszystkim do walki z otyłością. Może także pomóc w terapiach cukrzycy typu 2.
Źródło: Columbia University Medical Center, Nature. Fot. PublicDomainPictures
