Introwertyzm jest jednym z rodzajów temperamentu, z którym można spotkać się u wielu osób. Warto jednak zatrzymać się przy nim na dłużej, ponieważ w wielu przypadkach wychowanie introwertyka jest dla rodziców trudniejsze niż wychowanie dziecka o innym usposobieniu. Szczególnie, jeśli rodzeństwo wykazuje zupełnie inne cechy.
Introwertyzm to zespół cech charakteru, które nie zmieniają się przez całe życie. Oczywiście, pod wpływem pewnych czynników mogą ulec nieznacznej zmianie, a osoby je posiadające uczą się je nawet w niektórych przypadkach ukrywać. Jednak zasadniczy charakter, ujawniający się już w dzieciństwie, nie zmienia się przez kolejne lata.
Jak zatem rozpoznać introwertyzm i jak zająć się dzieckiem, które wykazuje taki charakter? Z pewnością nieco inaczej niż dziećmi, które są ekstrawertykami i które zazwyczaj dużo lepiej wpisują się w standardowy obraz “żywego” dziecka.
Większość dzieci lubi przebywać w dużej grupie. Bawią się w niej wspólnie, a w późniejszych latach pracują w grupach na lekcjach, doskonale radząc sobie z różnorodnymi zadaniami. Zazwyczaj szybko “łapiąc kontakt” z innymi, są głośne i radosne, a każde ich działanie jest bardzo spontaniczne.
Introwertyk już od najmłodszych lat nie wpisuje się zbyt dobrze w te standardy. Zazwyczaj jest cichy i bardziej odseparowany od swoich rówieśników. Docenia pracę i zabawę samodzielną, z którymi radzi sobie doskonale - często lepiej niż jego rówieśnicy. Wielu introwertyków wręcz osiąga lepsze wyniki w pracy indywidualnej na lekcji, niż w pracy grupowej, która - choć popularna i może uczyć wielu pozytywnych zachowań - nie jest idealna dla każdego dziecka.
Rodzice powinni zwracać na tę cechę szczególną uwagę. Dobrym pomysłem jest pozostawieniu dziecku pewnej swobody i nie zmuszanie go do zabawy z innymi na siłę. Introwertyk może to odbierać jako nieprzyjemne doświadczenie, które w młodszych latach zakończy się płaczem i szybkim zmęczeniem zbyt dużym towarzystwem, a w starszych buntem.
Introwertycy mają tendencję do obserwowania świata i podejmowania decyzji dopiero po przeprowadzeniu wnikliwej analizy. Często podejmują decyzję później niż inni, choć zdarza się, że są one znacznie trafniejsze. Co więcej, warto zauważyć, że zmuszanie ich do podjęcia decyzji wcześniej, co nie jest zgodne z ich charakterem, może przynieść jedynie mniej trafną oceną sytuacji i wywołać frustrację dziecka.
Dzieci o introwertycznym usposobieniu prowadzą też głębszą analizę innych aspektów życia, jak choćby zachowań innych osób. Zadają trudniejsze pytania dotyczące świata czy otaczających je ludzi, na co powinniśmy im pozwolić. Mogą też mieć nietypowe zainteresowania czy hobby, które warto podtrzymywać.
Dzieci i dorośli o introwertycznym usposobieniu mają bardzo bogaty wewnętrzny świat, do którego stale mają dostęp. Chętnie wykorzystują wyobraźnię i wolą samodzielnie, na podstawie swoich doświadczeń i umiejętności, rozwiązywać różne problemy. Rzadziej zwracają się do innych po pomoc i rzadziej wybierają zabawy czy zajęcia odtwórcze. Preferują także spędzanie czasu ze sobą, niż z innymi, co może być zarówno pozytywne i rozwijać ich kreatywność, jak też negatywnie odbijać się na relacjach z innymi ludźmi.
Źródło: artykuł partnera, fot. materiały prasowe
