Naukowcy odkryli sposób na umieszczenie elektroniki bezpośrednio na skórze za pomocą drukarki 3D. Technologia ta ma duży potencjał i może utorować drogę do noszonej na skórze elektroniki użytkowej.
Opracowany przez inżynierów z University of Minnesota sposób druku 3D bezpośrednio na skórze polega na zastosowaniu odpowiedniego atramentu, który zawiera przewodzące płatki srebra. Gdy taki „elektroniczy tatuaż” nie będzie już potrzebny, można go bez problemu usunąć ze skóry.
- Jesteśmy podekscytowani potencjałem tej nowej technologii druku 3D. Wystarczy przenośna, lekka drukarka kosztującej mniej niż 400 USD. Wyobrażamy sobie sytuację, w której żołnierz może wyciągnąć taką drukarkę z plecaka i wydrukować sobie na skórze np. dłoni czujnik wykrywający środki chemiczne lub biologiczne lub inną potrzebną mu elektronikę – powiedział Michael McAlpine, profesor inżynierii na University of Minnesota.
– To coś jak szwajcarski scyzoryk przyszłości z wszystkim czego potrzeba w jednym przenośnym narzędziu – drukarce 3D – dodał McAlpine, główny autor badania, które ukazały się w piśmie „Advanced Materials".
Potencjalne zastosowania nowej technologii poza drukiem elektroniki na skórze obejmują również drukowanie z biotuszu „łat” na rany, które mogą przyspieszyć proces ich gojenia oraz doprowadzić do opracowania nowych metod leczenia urazów i przeszczepów skóry.
Badacze przetestowali ten sposób na myszach. Z powodzeniem wydrukowali na skórze gryzoni komórki biologiczne. Technologia ta otwiera drogę dla wielu innych zastosowań, w tym drukowania komórek, aby pomóc osobom cierpiącym na różne choroby skóry.
Jedną z kluczowych innowacji w nowej technice druku 3D jest to, że ta drukarka może dostosować się do ruchów ciała podczas drukowania. Na skórze umieszczane są tymczasowe znaczniki, podczas gdy skóra jest nieustannie skanowana. Drukarka wykorzystuje to, aby dostosować się do ruchów w czasie rzeczywistym.
Innym ważnym czynnikiem jest sam tusz, który może być stosowany w temperaturach pokojowych. Różni się on od innych tuszów do druku 3D, które wymagają utwardzania w wysokich temperaturach, nawet do 100 stopni Celsjusza.
Źródło i fot.: University of Minnesota
