Płacz to jedna z najbardziej naturalnych reakcji emocjonalnych. Dziecko płacze zanim nauczy się mówić. Dorosły płacze, gdy brakuje mu słów. To uniwersalny sposób na zakomunikowanie swoich emocji, ale też wewnętrzne oczyszczenie. Płacz ma swoje konkretne funkcje fizjologiczne, psychologiczne i społeczne. Jesteś ciekaw jakie?
Jak działa płacz
Z biologicznego punktu widzenia płacz wiąże się z aktywacją układu przywspółczulnego – tego, który odpowiada między innymi za „regenerację i odpoczynek”. Często po intensywnym płaczu odczuwamy nie tylko zmęczenie, ale też ulgę, senność albo po prostu względny spokój.
W czasie płaczu nasz organizm wydziela substancje, które mają na celu nas „przytulić od wewnątrz”. Po pierwsze – oksytocyna, czyli tak zwany hormon bliskości i opieki. Do tego (mimo że to kontrastowe zestawienie) uwalniane są endorfiny i obniża się poziom kortyzolu, czyli hormonu stresu. To wszystko powoduje, że wypłakanie się działa na nas pozytywnie w sferze psychicznej i fizycznej. Jesteśmy mniej spięci, lżejsi i bardziej obecni.
Zawór bezpieczeństwa
Psychologia podkreśla, że płacz pełni funkcję regulacyjną. Kiedy emocje takie jak smutek, złość, frustracja narastają i zaczynają nas przygniatać, płacz może być sposobem ich odreagowania. Bez niego napięcie rośnie i często znajduje inne ujście: wybuchy złości, bezsenność, ból głowy, objawy psychosomatyczne. Płacz może działać jak emocjonalny reset. Daje przestrzeń, by coś „puściło”, by przestać walczyć z emocjami, a po prostu je przeżyć, nawet jeśli nie są dla nas lekkie i przyjemne.
Brak łez
Niektórzy z nas, ronią łzy w każdym wzruszającym momencie w kinie, książce, czy piosence. Niektórzy nie potrafią skorzystać z tego ujścia emocji nawet wtedy, gdy dzieje się w ich życiu coś bardzo trudnego.
Taka blokada emocjonalna może mieć wiele przyczyn: wychowanie, przekonania kulturowe, wcześniejsze doświadczenia. Mężczyźni którzy zostali wychowani w duchu “faceci nie płaczą” i kobiety, które dorosły ze słowami “złość piękności szkodzi” mogą mieć w dorosłym życiu ogromne trudności z dopuszczeniem do siebie emocji, w tym płaczu.
Tłumienie płaczu to znak, że potrzebujemy kontrolować swoje reakcje, ale też sygnał, że nie czujemy się bezpiecznie w wyrażaniu siebie. Z czasem może to prowadzić do przerostu wewnętrznego napięcia i emocjonalnego wycofania. Jeśli ten problem nie jest Ci obcy, warto skonsultować się ze specjalistą i spróbować nad nim popracować.
Kiedy płacz nie pomaga
Zaznaczmy, że nie mówimy tu o ludzkich tragediach, przy których żadna ilość łez nie jest wystarczająca. Mówimy o względnie normalnym funkcjonowaniu, w którym pojawiają się lepsze i gorsze momenty. Choć zazwyczaj w tych trudniejszych płacz przynosi nam chwilowe ukojenie, to zdarza się, że zamiast ulgi przynosi uczucie wstydu, bezradności lub pogłębienia smutku.
Dzieje się tak szczególnie wtedy, gdy płacz staje się chroniczny, niekontrolowany, pojawiający się jakby bez powodu. W takich sytuacjach nie chodzi już o emocjonalne oczyszczenie, ale o możliwe objawy depresji lub zaburzeń lękowych. To może być moment, by rozważyć rozmowę ze specjalistą, psychologiem lub terapeutą i zadbanie o swoje emocje na głębszym poziomie. Psycholog pomoże Ci nazwać emocje, zrozumieć ich źródło i odzyskać równowagę.
Daj się wypłakać
Płacz to narzędzie komunikacji nie tylko z samym sobą i swoimi emocjami, ale często też z innymi. Dla wspierającego otoczenia, to sygnał że potrzebujemy wsparcia. Odbierany powinien być jako prośba o bliskość, a nie coś, co trzeba szybko przerwać i naprawić. Zamiast “nie płacz” warto przyjąć pozycję “jestem z Tobą”.
Dać przestrzeń i nie wymagać pohamowania emocji. Bo płacz to naturalna część bycia człowiekiem. Nie coś, co trzeba szybko zwalczać, lecz coś, co warto rozumieć.
Płacz potrafi wzmocnić i oczyścić głowę. Pomaga wrócić do równowagi, zrozumieć siebie, odreagować napięcie. Jeśli od dawna czujesz, że „coś Cię trzyma” – być może to właśnie łzy czekają, by w końcu przynieść Ci ulgę.
https://happylife.pl/psychoterapia-psycholog-warszawa
Źródło: artykuł partnera
