Badania nad rolą soli w diecie przeprowadzone podczas symulacji misji na Marsa wykazały, że sól nie zwiększa pragnienia, ale potęgują głód.
Badacze zakwestionowali od dawna powtarzaną zależność, że jedzenie słonego pożywienia wzmaga pragnienie. W badaniu przeprowadzonym podczas symulacji misji na Marsa, międzynarodowy zespół naukowców stwierdził, że jest dokładnie odwrotnie. Ci z badanych, którzy jedli więcej słonego pożywienia, zatrzymywali więcej wody i nie byli tak spragnieni, ale za to potrzebowali więcej energii.
Z jakiegoś powodu nikt nigdy nie przeprowadził długoterminowego badania w celu określenia związku między ilością soli w diecie, a wypijanymi napojami. Naukowcy od dawna wiedzieli, że zwiększenie spożycia soli pobudza wytwarzanie większej ilości moczu. Przyjęto, że dodatkowy płyn pochodzi ze wzmożonego pragnienia po słonych pokarmach.
Zakwestionowali to naukowcy z German Aerospace Center (DLR), Max Delbrück Center for Molecular Medicine (MDC) oraz Vanderbilt University. Ich wnioski zostały opublikowane na łamach “The Journal of Clinical Investigation”.
Co ma wspólnego sól z Marsem? Nic. Z wyjątkiem tego, że w długiej podróży kosmicznej oszczędzanie każdej kropelki wody może mieć kluczowe znaczenie. Podczas badań symulujących podróż na Marsa naukowcy stworzyli środowisko, w którym każdy aspekt żywienia, spożycia wody i spożycia soli może być kontrolowany i mierzony.
W badaniu, którym kierowała doktor Natalia Rakowa, wzięły udział dwie 10-osobowe grupy ochotników. Pierwsza grupa była badana przez 105 dni, druga przez 205 dni. Obie grupy miały identyczną dietę, z wyjątkiem okresów trwających po kilka tygodni, w których zmieniano poziomy soli w żywności.
Wyniki potwierdziły, że spożywanie większej ilości soli prowadziło do wyższej zawartości soli w moczu – nic dziwnego. Nie było też zaskoczenia w korelacji ilości soli i ilości moczu. Jednak większa ilość uryny nie wynikała ze spożywania większej ilości płynów. W rzeczywistości słona dieta powodowała, że osoby piły mniej. Sól aktywowała mechanizm oszczędzania wody w nerkach.
Wcześniejsze tezy mówiły o tym, że naładowane jony sodu i chlorku w soli „łapały” cząsteczki wody i wciągały do moczu. Nowe wyniki wykazały jednak na coś innego: mocznik przeciwdziałał przyciąganiu wody przez jony sodu i chlorku. Jednak syntezowanie mocznika wymaga dużo więcej energii, co wyjaśnia, dlaczego osoby na diecie o wysokiej zawartości soli spożywały więcej. Wyższy poziom soli w diecie nie zwiększał pragnienia, lecz potęgował uczucie głodu.
– Mocznik nie jest produktem ubocznym, jak wcześniej zakładano. Okazuje się on ważnym osmolitem – substancją pomagającą w transporcie wody. Jego funkcją jest utrzymywanie w organizmie wody kiedy nasze ciała pozbywają się soli. Natura najwyraźniej znalazła drogę do oszczędzania wody, która w innym wypadku byłaby przeniesiona do moczu przez sól – wyjaśnił profesor Friedrich C. Luft z Max Delbrück Center for Molecular Medicine.
Źródło: Max Delbrück Center for Molecular Medicine, fot. PeteG/CC.2.0./Flickr
