Współczesne hieny to doskonali myśliwi, ale nie pogardzą też padliną. Obecnie można je spotkać w Afryce i Azji, ale podczas ostatniej epoki lodowcowej drapieżniki te zamieszkiwały także tereny dzisiejszej Arktyki Kanadyjskiej, o czym świadczą dwa skamieniałe zęby starożytnych hien znalezione w Jukonie.
Skamieliny należą do wymarłego gatunku hieny Chasmaporthetes ossifragus. Próbki uzyskane w latach 70. wstępnie uważano za należące do hien, ale dopiero nowe badania potwierdziły tożsamość skamieniałości. Szczegółowe analizy zębów tych drapieżników przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Buffalo ukazały się na łamach pisma „Open Quaternary”.
Odkrycia wypełniają ważną lukę w wiedzy na temat tego, jak hieny dotarły do Ameryki Północnej. – Skamieniałości tego gatunku hien znaleziono w Afryce, Europie i Azji, a także w południowych Stanach Zjednoczonych. Ale nie wiedzieliśmy, jak i kiedy te zwierzęta dotarły do Ameryki Północnej. Zęby, które badaliśmy dały nam odpowiedzi na te pytana – powiedział paleontolog Jack Tseng, pierwszy autor artykułu z Jacobs School of Medicine and Biomedical Sciences na Uniwersytecie w Buffalo (UB).
Starożytne hieny dotarły do Ameryki Północnej prawdopodobnie przez Beringię, pas istniejący w czasach ostatnich zlodowaceń łączący obszary dzisiejszej Alaski i Północnej Kanady z Azją. Stamtąd zwierzęta udały się na południe, aż do Meksyku, twierdzą naukowcy.
Nowo opisane skamieniałości stanowią dowód na obecność starożytnych hien w Beringii. – To niesamowite, że hieny dobrze radziły sobie w trudnych warunkach za kołem podbiegunowym podczas epoki lodowcowej – przyznał współautor badania Grant Zazula. – Prastare hieny polowały prawdopodobnie na stada karibu czy koni lub zjadały padlinę mamutów na rozległej stepowej tundrze, która rozciągała się od Syberii do Jukonu – dodał.
– Nasze wcześniejsze zrozumienie tego, gdzie żyły te hieny, opierało się z jednej strony na zapisach kopalnych z południa Ameryki Północnej, z drugiej zaś na podobnych skamielinach z Azji, Europy i Afryki – wyjaśnił Tseng. – Te rzadkie skamieniałości hien w Arktyce wypełniają ogromną lukę w miejscu, w którym spodziewaliśmy się dowodów na ich przejście między kontynentami – dodał.
Skamieniałe zęby mają najprawdopodobniej od około 1,4 miliona do 850 tys. lat. Jednak ja twierdzą badacze, pierwsze hieny wkroczyły do Ameryki Północnej na długo przedtem. Najwcześniejsze znane skamieniałości hien na kontynencie sięgają około 5 milionów lat.
Skamieniałe zęby zebrano w latach 70. podczas ekspedycji paleontologicznych w odległym regionie rzeki Old Crow na północnym terytorium Jukonu. Próbki przechowywane w zbiorach Kanadyjskiego Muzeum Przyrody w Ottawie należą do 50 tys. innych skamieniałości znalezionych na tym obszarze w ciągu ostatniego stulecia.
Hieny zniknęły z Ameryki Północnej zanim przybyli tam pierwsi ludzie. Chociaż przyczyny tego wyginięcia pozostają niejasne, możliwe jest, że imponujący przodek niedźwiedzi – niedźwiedź krótkopyski (Arctodus simus) – stanowił zbyt dużą konkurencje dla pradawnych hien. Niedźwiedź ten żył w Ameryce Północnej do końca epoki lodowcowej, czyli około 12 tys. lat temu.
Źródło: University at Buffalo, fot. Julius T. Csotonyi
