Anestezjologia to specjalność lekarska zajmująca się przygotowaniem chorego do zabiegu czy operacji pod względem jego znieczulenia.
Lekarz anestezjolog przygotowuje odpowiedni rodzaj znieczulenia oraz pełni kontrolę w trakcie jego trwania. Istnieje główny podział na trzy różne rodzaje znieczuleń w anestezjologii, a mianowicie znieczulenie miejscowe, znieczulenie regionalne, określane też jako „blokada” oraz znieczulenie ogólne zwane potocznie narkozą. Rodzaj znieczulenia ustalany jest przed operacją po konsultacji z pacjentem i innymi lekarzami (zobacz konsultacje specjalistyczne: https://carolina.pl/centrum-konsultacyjne/).
Znieczulenie miejscowe
Znieczulenia miejscowe ma za zadanie zapewnić bezbolesność w konkretnym miejscu działania. W tym przypadku stosujemy dodatkowy podział na znieczulenia powierzchniowe i nasiękowe.
Znieczulenia powierzchniowe najczęściej stosowane są w okulistyce, dermatologii, laryngologii czy urologii. Dotyczą zniesienia uczucia bólu, temperatury i dotyku w jednym ograniczonym miejscu na powierzchni skóry czy błon śluzowych. Polegają na zastosowaniu leku, najczęściej żelu czy aerozolu.
Znieczulenia nasiękowe zaś polegają na ostrzykiwaniu danego miejsca igłą wyposażoną w strzykawkę ze środkiem znieczulającym. To znieczulenie często stosowane jest przy zakładaniu szwów.
Znieczulenie regionalne
Znieczulenie regionalne znosi uczucie bólu i temperatury oraz może unieruchamiać kończyny. Polega na podaniu leków w daną okolicę nerwów. Istnieje kilka rodzajów znieczulenia regionalnego – znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe oraz blokada nerwów obwodowych.
To pierwsze – podpajęczynówkowe – polega na podaniu leków znieczulających w okolice rdzenia kręgowego. Przebiegają tam bowiem korzenie nerwów odpowiadających za odczuwanie konkretnych obszarów naszego ciała. Lek znieczulający zaczyna działać niemal natychmiastowo i obejmuje blokadę zarówno czuciową jak i ruchową. Tego typu znieczulenie stosowane jest m.in. przy porodzie przez cesarskie cięcie, przy operacji żylaków kończyn dolnych, przepuklin oraz przy większości operacji ginekologicznych i ortopedycznych.
Znieczulenie zewnątrzoponowe również jest znieczuleniem podawanym przez igłę lub cewnik wkłuwany w okolice kręgosłupa, jednak od znieczulenia podpajęczynówkowego różni się czasem, po którym zaczyna działać. Efekt przy znieczuleniu zewnątrzoponowym pojawia się po około 20 minutach, a stopień blokady ruchowej jest zależny od ilości podanego leku znieczulającego. Ten rodzaj znieczulenia stosowany jest przy porodach i długich operacjach.
Blokada nerwów obwodowych, tak jak dwa poprzednie znieczulenia, również polega na czasowym zniesieniu możliwości ruchu, czucia bólu i temperatury u pacjenta, jednak polega na iniekcji środka znieczulającego w okolice splotów nerwowych bądź pojedynczych nerwów. Działanie tej blokady utrzymuje się do kilkunastu godzin.
Znieczulenie ogólne
W przypadku niektórych operacji możliwe jest zastosowanie tylko i wyłącznie znieczulenia ogólnego czyli tzw. narkozy (z ewentualnym dodatkowym znieczuleniem miejscowym). Stosuje się je przede wszystkim w chirurgii ogólnej, gdzie do operacji potrzebny jest sen pacjenta i zwiotczenie mięśni. Te znieczulenie stosowane jest także przy operacjach kardiochirurgicznych czy neurochirurgicznych. Polega na czasowym wyłączeniu świadomości i czucia bólu przez pacjenta poprzez podanie leków usypiających. Przed znieczuleniem pacjenta, zostaje on podłączony do urządzeń monitorujących jego funkcje życiowe.
O wyborze odpowiedniego znieczulenia decyduje lekarz anestezjolog, który kwalifikuje pacjenta do danego zabiegu, czuwa nad jego prawidłowym przebiegiem i nadzoruje okres pooperacyjny.
Źródło: Artykuł partnera
