Według naukowców, basen Falklandów wykazuje cechy krateru uderzeniowego. Struktura ma około 250 kilometrów średnicy i może odpowiadać za największe wymieranie gatunków w dziejach.
- Jeśli faktycznie basen Falklandów jest kraterem uderzeniowym, a wszystko na to wskazuje, to byłaby to jedna z największych znanych nam struktur tego typu – powiedział Michael Rampino, profesor z Wydziału Biologii Uniwersytetu w Nowym Jorku i jeden z współautorów badań.
Struktura wskazująca na krater znajduje się na Płaskowyżu Falklandzkim na północny zachód od wyspy Falkland Zachodni. Badania sejsmiczne oraz magnetyczne wskazują na cechy, które są podobne do innych kraterów uderzeniowych spowodowanych kolizjami z asteroidami. Takich kraterów zlokalizowano ponad 200 na całym świecie.
Naukowcy współpracujący z profesorem Rampino - Max C.L. Rocca z Argentyńskiego Towarzystwa Planetarnego i paragwajski geolog Jaime Báez Presser przyznali, że do potwierdzenia teorii o kraterze uderzeniowym konieczne jest pobranie i przeanalizowanie próbek terenu.
Żółtym kolorem oznaczone są Falklandy. Czerwony kolor pokazuje wzrost siły magnetyzmu ziemskiego nad kraterem. Fot. National Centers for Environmental Information.
Badacze szacują, że struktura powstała około 270 do 250 milionów lat temu. – Jeśli nasz krater faktycznie ma około 250 milionów lat, to może to korelować z największym wymieraniem w dziejach – wymieraniem permskim, które wymazało ponad 90 procent wszystkich żyjących wówczas gatunków z powierzchni Ziemi – ocenił Rampino.
Badacze wskazują, że struktura wypełniona jest znacznie młodszymi osadami niż pozostały obszar. Sugeruje to młodszy wiek tajemniczej struktury. Do tego zaobserwowano znaczne zwiększenie magnetyzmu Ziemi w tym rejonie. Podobne wyniki odnotowano w pobliżu krateru Chicxulub, który przyniósł śmierć dinozaurom około 65 milionów lat temu.
Źródło: New York University
