Dodano: 15 czerwca 2018r.

Prehistoryczna żaba zachowana w bursztynie

Cztery okazy prehistorycznych żaby uwięzionych w bursztynie 99 milionów lat temu otwierają okno na zaginiony świat. To najstarsze i najlepiej zachowane zapisy kopalne żab i stanowią bezpośredni dowód na to, że pradawne żaby żyły w wilgotnych, tropikalnych lasach.

Żaba zatopiona w bursztynie

 

Zamknięty w bursztynie, wymarły gatunek żab nazwano Electrorana limoae. To jedna z czterech skamielin, które dostarczają najwcześniejszych, bezpośrednich dowodów na to, że żaby żyły w wilgotnych, tropikalnych lasach. To także najstarsze znane okazy żab zachowane w bursztynie.

- To niemal niespotykane, aby uzyskać kopalny okaz żaby z tego okresu. U małej żaby widać jej malutkie kości. To jest dość wyjątkowe – powiedział David Blackburn z Muzeum Historii Naturalnej na Florydzie, współautor badań opisujących nieznany gatunek w publikacji, która ukazała się na łamach „Scientific Reports”.

 

– Ale najbardziej ekscytujące w tym zwierzęciu jest jego kontekst. Te żaby były częścią tropikalnego ekosystemu, który pod pewnymi względami mógł nie różnić się za bardzo od tego, co znajdujemy dzisiaj - bez dinozaurów – dodał Blackburn.

Żaby pojawiły się na Ziemi około 200 milionów lat temu. Jednak wgląd w ich wczesne życie jest trudny, bo nie ma zbyt wielu dobrze zachowanych okazów kopalnych żab. Zwłaszcza żab żyjących w tropikalnych lasach. Większość zapisu kopalnego składa się zazwyczaj z dużych gatunków, pochodzących z suchych środowisk.

Żaby zachowane w bursztynie to niezwykle rzadkie zjawisko. Do tej pory znalezione dwa inne okazy. Jeden na Dominikanie, a drugi w Meksyku. Datowanie wskazuje, że liczą sobie odpowiednio około 40 milionów i 25 milionów lat.

Cztery bursztyny z zachowanymi żabami zostały znalezione w Mjanmie (dawniej Birma). Tamtejsze bursztyny są skarbnicą wiedz na temat najróżniejszych stworzeń, które żyły na Ziemi miliony lat przed nami. Zapewniają wyjątkowy wgląd w historię starożytnych ekosystemów leśnych, z kopalnymi dowodami mchów, roślin, wodnych pająków i dziwnych robaków.

Fot. Lida Xing/Florida Museum

Odkrycie Electrorana limoae i innych skamielin prehistorycznych żab, pomoże badaczom lepiej zrozumieć historię tych stworzeń w okresie kredy, pokazując, że zamieszkiwały mokre, tropikalne lasy od co najmniej 99 milionów lat.

Electrorana limoae to najlepiej zachowana grupa prehistorycznych żab. Najlepszy okaz z czterech nowych bursztynów ma około 2,5 centymetra długości. Wyraźnie widoczne są czaszka żaby, kończyny przednie, część kręgosłupa, częściowa kończyna tylna i niezidentyfikowany chrząszcz, który prawdopodobnie był niedoszłą ofiarą żaby.

Badacze uważają, że okaz znajdujący się w bursztynie był młodym osobnikiem, nie do końca rozwiniętym. To utrudnia badania, bo wiele cech szkieletowych, których badacze używają do określenia, w jaki sposób żaba jest spokrewniona z innymi gatunkami, nie jest jeszcze w pełni ukształtowana.

To, co zachowało się w bursztynie wskazuje, że Electrorana limoae może być spokrewniona z dwoma gatunkami ropuch. Jednak obecnie te gatunki żyją w klimacie umiarkowanym, a nie w mokrych lasach deszczowych. Pozostałe bursztynowe skamieliny zawierają dwie kończyny przednie i odcisk żaby, która prawdopodobnie rozpadła się wewnątrz żywicy.

 

Źródło: Florida Museum of Natural History, fot. Lida Xing/Florida Museum