Uczucie bulgotania i przelewania wody w brzuchu to bardzo często obserwowane dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. Gdy jednak trwają one przez długi czas i są silnie natężone, zaczynają utrudniać codzienne funkcjonowanie, co może wywoływać dyskomfort oraz poczucie zażenowania. Kiedy bulgotanie jest normalnym objawem, a kiedy trzeba zgłosić się na wizytę do lekarza? Dowiedz się tego z naszego artykułu.
Głośnie bulgotanie w brzuchu to normalne procesy trawienne, które dzieją się w przewodzie pokarmowym. Jako przelewanie mogą być odczuwane ruchy perystaltyczne jelit - występują one przeważnie wtedy, gdy podczas jedzenia połknie się dużo powietrza. Skurcze jelit powodują przesuwanie treści pokarmowej w celu pobrania z niej jak największej ilości składników pokarmowych, aby potem usunąć z organizmu to, co jest już dla niego bezwartościowe.
Bulgotanie w brzuchu może świadczyć o bardziej złożonych chorobach, wśród których wymienia się m.in. alergie pokarmowe¹. Bardzo często towarzyszy im uczucie bulgotania oraz przelewania w brzuchu i do tego mogą jeszcze pojawić się inne objawy, takie jak: biegunki, zaparcia, wymioty, zgaga, kolki, wzdęcia, katar, zapalenie spojówek, bóle brzucha i stany zapalane skóry.
Inną przyczyną może być także nietolerancja pokarmowa. Wynika ona z braku w organizmie jednego z enzymów trawiennych, którym jest laktoza². To właśnie ona odpowiada za rozkład cząsteczek cukru laktozy na dwie cząsteczki cukrów prostych. Jeśli laktoza nie zostanie strawiona, to wtedy nie będzie mogła być wchłonięta przez błonę śluzową jelita. W takiej sytuacji staje się ona pożywką dla szkodliwych bakterii i w związku z tym powoduje zaburzenia flory bakteryjnej jelit. Inne objawy takiej nietolerancji to: bóle brzucha, wzdęcia, biegunka, kolka oraz mdłości.
Poza tym, do innych chorób, gdzie objawem jest między innymi bulgotanie w brzuchu, zalicza się celiakię, której towarzyszy również przewlekłe zmęczenie, niedokrwistość oraz zaburzenia depresyjne. Może to być również zespół jelita drażliwego, który pojawia się w wyniku nadużywania leków przeczyszczających, a dochodzi tutaj do bolesnych skurczy oraz ich nadreaktywność. Bulgotanie może być również związane z innymi chorobami zapalnymi jelit.
Jeśli pojawia się bulgotanie albo burczenie w brzuchu i do tego wzdęcia³ i bóle brzucha, to warto zadbać o swoją dietę i aktywność fizyczną. Gdy objawy te stają się bardzo uciążliwe i do tego dochodzą kolejne, należy zasięgnąć porady lekarza.
Aby złagodzić objawy związane ze wzdęciami, bulgotaniem i burczeniem w brzuchu, można zastosować odpowiednie preparaty dostępne w aptece bez recepty. Bardzo dobrze sprawdzają się te, które mają w swoim składzie symetykon. Takim lekiem jest na przykład Espumisan. Dostępny jest on w postaci małych i łatwych do połknięcia kapsułek. Zawarty w nich symetykon powoduje rozbijanie pęcherzyków gazu, które nagromadziły się w przewodzie pokarmowym, a poprzez to są one łatwiej wchłaniane poprzez ściany jelit bądź też wydalane na zewnątrz. Jest to substancja chemicznie obojętna, która działa tylko w sposób powierzchniowy i nie wchodzi w żadne reakcje chemiczne. Poza tym nie wchłania się ona po podaniu doustnym i jest wydalana w niezmienionej postaci po przejściu przez układ pokarmowy. Kapsułki te mogą stosować kobiety w ciąży oraz osoby chore na cukrzycę, gdyż nie zawierają one cukru i można je zażywać z innymi lekami.
Referencje:
Nowicka-Jasztal A., Bryl E., Nadwrażliwość na pokarmy – choroba XXI wieku? [w:] Forum Medycyny Rodzinnej 2016, tom 10, nr 1, 1-9.
Gulbicka P., Grzymisławski M., Wzdęcia brzucha – najczęstsze przyczyny i postępowanie [w:] Piel. Zdr. Publ., 2016, 6 (1): 69-76.
Nietolerancja laktozy – broszura (Instytut Jakości – Jagiellońskie Centrum Innowacji), Kraków, 2019.
¹ Nowicka-Jasztal A., Bryl E., Nadwrażliwość na pokarmy – choroba XXI wieku? [w:] Forum Medycyny Rodzinnej 2016, tom 10, nr 1, 1-9.
² Nietolerancja laktozy – broszura (Instytut Jakości – Jagiellońskie Centrum Innowacji), Kraków, 2019.
³ Gulbicka P., Grzymisławski M., Wzdęcia brzucha – najczęstsze przyczyny i postępowanie [w:] Piel. Zdr. Publ., 2016, 6 (1): 69-76.
Źródło: artykuł partnera
