Nowe badania sugerują, że dwie odkryte kilka lat temu egzoplanety - Kepler-186f oraz Kepler-62f – są bardziej podobne do Ziemi, niż dotychczas przypuszczano. Naukowcy ustalili, że mają one pory roku i stabilny klimat.
Badania przeprowadzone przez astronomów z Georgia Institute of Technology dostarczyły kolejnych dowodów na to, że dwie planety pozasłoneczne rzeczywiście są bardzo podobne do naszej planety. Praca naukowców ukazała się na łamach pisma „The Astronomical Journal”.
Kepler-186f to pierwsza zidentyfikowana planeta wielkości Ziemi poza Układem Słonecznym orbitująca wokół swojej gwiazdy w tzw. ekosferze. Oznacza to, że znajduje się w odpowiedniej odległości od gwiazdy macierzystej, w której panują warunki sprzyjające utrzymaniu wody w stanie ciekłym na jej powierzchni. Teoretycznie na takich planetach może istnieć życie.
Planeta Kepler-186f znajduje się w odległości około 500 lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Łabędzia. Została odkryta w 2014 roku przy pomocy Kosmicznego Teleskopu Keplera. Jej promień jest 1,11 razy większy od promienia Ziemi. Jest jedną z pięciu planet krążących wokół czerwonego karła o oznaczeniu Kepler-186 i okrąża swoją gwiazdę raz na 130 dni.
Naukowcy wykorzystali symulacje do analizy i identyfikacji dynamiki osi obrotu planety pozasłonecznej. Dynamika ta określa, jak bardzo planeta przechyla się na swojej osi i jak ten kąt przechyłu ewoluuje wraz z upływem czasu. Nachylenie osi obrotu wpływa na pory roku oraz klimat panujący na planecie, ponieważ od tego zależy ilość promieni słonecznych padających na powierzchnię planety.
Nowe badania wskazały, że nachylenie osi obrotu egozplanety Kepler-186f jest bardzo stabilne, podobnie jak Ziemi. Fakt ten sprawia, że na Kepler-186f występują regularne pory roku i klimat jest stabilny. Uczeni uważają, że to samo dotyczy planety pozasłonecznej Kepler-62f.
Egzoplaneta Kepler-62f krąży wokół gwiazdy znajdującej się w odległości około 1200 lat świetlnych od nas w gwiazdozbiorze Lutni. Jej promień jest 1,4 razy większy od promienia Ziemi. W jej systemie również krąży pięć planet. Planeta została odkryta w 2013 roku także przez Kosmiczny Teleskop Keplera i do czasu odkrycia Kepler-186f była uważana za najbardziej przypominającą Ziemię planetę pozasłoneczną.
Nachylenie osi obrotu planety jest niezwykle ważne dla jej klimatu. Naukowcy uważają, że duża zmienność nachylenia osi obrotu mogła być przyczyną przekształcenia się Marsa z wodnego krajobrazu miliardy lat temu w dzisiejszą jałową pustynię.
- Mars znajduje się w strefie życia (ekosferze - przyp. red.) w naszym Układzie Słonecznym, ale jego przechylenie osi obrotu jest bardzo niestabilne - zmienia się od zera do 60 stopni - powiedział Gongjie Li z Georgia Tech, który wraz z Yutongiem Shanem z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics kierował badaniami. - Ta niestabilność prawdopodobnie przyczyniła się do rozpadu marsjańskiej atmosfery i odparowania wód powierzchniowych – dodał.
Dla porównania, nachylenie osi obrotu Ziemi oscyluje w granicach od 22,1 do 24,5 stopnia, przechodząc od jednego ekstremum do drugiego co 10 000 lat.
- Nasze badanie jest jednym z pierwszych, który bada stabilność klimatu planet pozasłonecznych i zwiększa zrozumienie tych potencjalnie nadających się do zamieszkania pobliskich światów – stwierdził Li.
Źródło: Georgia Institute of Technology, fot. NASA Ames/JPL-Caltech/T. Pyle
