Wąsata małpa z rodziny koczkodanowatych zamieszkująca tereny Etiopii i Sudanu została uznana za nowy gatunek. Małpy te – patas rudy – znane były już wcześniej, ale dopiero teraz naukowcy zdali sobie sprawę, że są to tak naprawdę dwa odrębne gatunki.
Badacze na nowo przyglądnęli się fizycznym cechom patasów (Erythrocebus patas) i wyodrębnili nowy gatunek (Erythrocebus poliophaeus). Nazwali go Blue Nile patas – patas Błękitnego Nilu – od najdłuższego i najbardziej zasobnego w wodę dopływu Nilu – Nilu Błękitnego, który przepływa przez rejony, gdzie żyją wąsate małpy. Za nową klasyfikacją stoi zespół badaczy pod kierunkiem Spartaco Gippoliti z Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody, a wyniki swoich prac opublikowali na łamach „Primate Conservation”.
Pierwotnie, w 1862 roku, patas Błękitnego Nilu został opisany jako osobny gatunek, ale oznaczenie to zostało usunięte w 1927 r., gdy niemiecki zoolog Ernst Schwarz przestawił taksonomię grupy naczelnych i stwierdził, że istnieje tylko jeden gatunek patasów.
Patasy występują powszechnie w Afryce Subsaharyjskiej i są jednymi z najszybszych małp na lądzie. Potrafią osiągnąć prędkość około 55 kilometrów na godzinę. Nowo rozpoznany patas żyje w basenie Błękitnego Nilu w zachodniej Etiopii i sąsiednim Sudanie. Geograficznie oddzielonym jest od innych małp z gatunku patas przez Sudański region bagienny i wyżyny etiopskie.
Wąsate małpy odróżniają się od innych patasów tym, że ich twarze i nosy są czarne i brakuje im charakterystycznego pasma między uchem a okiem, które można znaleźć u innych małp tego gatunku.
– Charakterystyka Erythrocebus poliophaeus została niezmieniona od ponad 100 lat, a odkrycie odrębnego gatunku żyjącego we wschodnim Sudanie i zachodniej Etiopii pozwoli lepiej chronić ten mało znany region Afryki – wyjaśnił Gippoliti.
– Szczególnie interesujące jest to, że ta charakterystyczna małpa została po raz pierwszy opisana 150 lat temu, ale w 1927 roku została niepoprawnie sklasyfikowana w jeden gatunek małpy patas – powiedział Anthony Rylands z Global Wildlife Conservation.
Źródło: BBC, Global Wildlife Conservation, fot. Global Wildlife Conservation/ Jonas Livet
