Zespół naukowców związanych z kilkoma ośrodkami badawczymi w Japonii znalazł dowody na to, że karłowaty wilk japoński jest najbliższym znanym krewnym psów domowych. Eksperci w swojej pracy opisują DNA wymarłego już wilka i porównują je z genomem współczesnych zwierząt.
Karłowaty wilk japoński (Canis lupus hodophilax) to wymarły w 1905 roku podgatunek wilka szarego (Canis lupus), który żył kiedyś na wielu japońskich wyspach. Do jego zagłady przyczyniła się wścieklizna, ale też właściciele ziemscy, myśliwi i kłusownicy. Zachowało się jednak wiele próbek tkanek i kości wilka, na całym świecie jest też kilka wypchanych okazów. Dzięki temu badacze mogli wyodrębnić DNA zwierzęcia. Wyniki analiz opublikowano w artykule, który został niedawno udostępniony na platformie biorxiv (DOI: 10.1101/2021.10.10.463851).
Ostatnio w środowisku naukowym trwa też debata, czy ze względu na specyficzne rozmiary i izolację geograficzną nie zaliczyć tego wilka do osobnego gatunku.
DNA wilka ujawnia swoje tajemnice
Porównując DNA karłowatego wilka japońskiego z genomem innych wilków, psów i gatunków takich jak lisy, badacze odkryli, że zwierzę to znajduje się w unikalnej gałęzi ewolucyjnej, która powstała około 20 000 – 40 000 lat temu. Naukowcy zauważyli również, że przed wiekami niektóre z tych wilków ewoluowały w wilki samurajskie (Canis lupus hattai), a inne w psy.
Poprzednie badania sugerowały, że współczesne psy domowe wyewoluowały z wymarłego podgatunku wilka szarego. Dzięki nowej pracy dowiadujemy się więcej o tym unikalnym gatunku, z którego powstały psy.
Nowe dowody genetyczne wskazują, że prawdopodobnie żył on we wschodniej Azji. Wcześniej sugerowano, że pochodził z Bliskiego Wschodu lub z Europy. Praprzodkowie tego wilka pojawili się potem w Japonii. Nadal jednak nie jest jasne, co stało się z linią, która wyewoluowała w psy.
Krzyżowanie psów i wilków
Badania DNA wykazały również, że dochodziło do krzyżowania między liniami wilków i psów. W genomie wymarłego 10 000 lat temu gatunku psa zaprzęgowego znaleziono około 2 proc. DNA wilka samurajskiego.
Naukowcy sugerują, że takie krzyżowanie nastąpiło przed pojawieniem się wilka samurajskiego w Japonii. Zatem nie wydaje się prawdopodobne, by psy dotarły na wyspę znacznie później, niż wilki.
Nowe ekspertyzy wskazują, że nowogwinejskie psy śpiewające (Canis lupus hallstromi) i psy dingo (Canis dingo) są najbliżej spokrewnione z wilkiem samurajskim wszystkich współczesnych gatunków. Sugeruje to, że przed tysiącami lat wilki migrowały na duże odległości.
Źródło: Phys.org. fot. Momotarou2012/Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0. Na zdjęciu wypchany okaz wilka z Honsiu (Canis hodophilax). Wystawa w Narodowym Muzeum Przyrody i Nauki, Tokio, Japonia.