We wczesnych godzinach rannych 23 kwietnia maksimum swojej aktywności osiągnie rój Lirydów. Dzięki temu na niebie będziemy mogli podziwiać tzw. spadające gwiazdy. Miłośnicy astronomii mogą liczyć nawet na kilkadziesiąt meteorów na godzinę.
Rój Lirydów znany jest każdemu miłośnikowi astronomii. Co roku stanowi on niezwykłą atrakcję na nocnym niebie. Do oglądania tego zjawiska nie potrzeba lornetek ani teleskopów. Wystarczy czyste i bezchmurne niebo. I trochę cierpliwości.
Astronomowie spodziewają się maksimum aktywności roju Lirydów 23 kwietnia tuż przed świtem. W obserwacjach może nieco przeszkodzić Księżyc. Odbijające się od niego światło spowoduje, że smugi meteorów będą trudniejsze do obserwacji.
Aktywność roju Lirydów co roku przypada na okres między 16 a 25 kwietnia. Rój ten znany jest od starożytności i związany jest z kometą C/1861 G1 (Thatcher) powracającą w okolice Słońca co 415 lat. Każdego roku, pod koniec kwietnia, nasza planeta przecina orbitalną ścieżkę tej komety. Kometa Ostatni raz widziana była w okolicach Ziemi w 1861 roku i oczekuje się, że ponownie przybędzie w 2276 roku.
Rój nie należy do najbardziej aktywnych rojów meteorytów. Pod tym względem Perseidy, których aktywność przypada na okres wakacji, nie mają sobie równych. Ale nie znaczy to, że nie będzie czego oglądać. Zenitalna liczba godzinna, czyli liczba meteorów, którą można zaobserwować na niebie przez godzinę, dla roju Lirydów wynosi 18. Ale tak naprawdę nigdy nic nie wiadomo. W latach 1803 i 1922 odnotowano w jego przypadku deszcze meteorów: około 1800 na godzinę.
Radiant roju znajduje się na granicy gwiazdozbiorów Lutni i Herkulesa. Lokalizacja roju nie powinna sprawić kłopotów amatorom kosmicznych fajerwerków. Wystarczy skierować wzrok na południowo-wschodnią stronę nieba.
Najlepsze warunki do obserwacji „spadających gwiazd” są oczywiście poza miastem, gdzie jest znacznie mniejsze zanieczyszczenie świetlne, które utrudnia wszelkie obserwacje astronomiczne.
