Przejdź do treści

Jak wyglądałyby starty rakiet kosmicznych, gdyby te były przeźroczyste?

Spis treści

Ile paliwa spalają rakiety kosmiczne? W sieci można przeczytać, że w ciągu 25 sekund znika wtedy średniej wielkości basen, albo że rakieta Saturn V wykorzystywała do startu tyle paliwa, ile ważą 763 słonie. Aby lepiej zrozumieć ten problem, warto obejrzeć zamieszczoną na YouTube niezwykłą animację. Pokazuje ona, jak wyglądałby start rakiet kosmicznych, gdyby były one przezroczyste. Wideo przedstawia kolejne etapy oddzielania się części konstrukcyjnych i walki rakiet z potężnym przyciąganiem ziemskim.

Animacja zamieszczona przez YouTubera Hazegrayart zyskała bardzo szybko sporą popularność w sieci. Symulacja porównuje starty czterech rakiety kosmicznych: rakiety Saturn V, rakiet nośnych promów kosmicznych, rakiety Falcon Heavy oraz projektowanej od blisko dekady rakiety SLS.

Pokazuje opróżniające się szybko zbiorniki z paliwem najpotężniejszych skonstruowanych rakiet. Na czerwono pokazano spalanie wysoko rafinowanej odmiany nafty RP-1, podobnej do paliwa lotniczego. Kolor pomarańczowy oznacza ciekły wodór (LH2), który jest wydajnym paliwem używanym w wielu rakietach NASA. Jego zastosowanie wymaga szczególnych zabezpieczeń, bo po ogrzaniu gwałtownie się rozszerza i grozi wybuchem. Kolor niebieski oznacza ciekły tlen (LOx).

Warto przypomnieć, że animacja ukazała się tuż przed historycznym starem rakiety SpaceX Falcon 9 z kosmiczną kapsułą Crew Dragon i dwoma astronautami na pokładzie. Będzie to wydarzenie przełomowe, bo pierwszy raz firma prywatna wyniesie ludzi na orbitę. Będzie to także pierwszy od dziewięciu lat start rakiety z załogą z Centrum Lotów Kosmicznych im. Kennedy’ego na Florydzie.

Saturn V

Saturn V to trzystopniowy pojazd startowy używany przez NASA w latach 1967-1973. Początkowo został on opracowany na potrzeby misji Apollo, następnie był wykorzystywany do uruchomienia pierwszej amerykańskiej stacji kosmicznej Skylab. To najpotężniejsza rakieta skonstruowana do tej pory przez człowieka z siłą ciągu wynoszącą 35100 kN. To także do niej należy rekord wyniesienia najcięższego jak do tej pory ładunku na orbitę, czyli modułu dowodzenia misji Apollo, która udała się potem na Księżyc.

Wahadłowiec kosmiczny

Ten rodzaj pojazdów używany był przez NASA ponad 30 lat – od 1981 do 2011 r. Dzięki wahadłowcom kosmicznym, które po powrocie na ziemię nadawały się do ponownego wykorzystania, na orbitę trafiło wiele satelitów, w tym kosmiczny teleskop Hubble’a. To także misje wahadłowców wyniosły na orbitę wiele elementów Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).

Wykorzystanie wahadłowców było jednak drogie, przez co amerykański rząd zdecydował się zawiesić program i dopuścić komercyjne firmy do możliwości podboju kosmosu. Szansę tę wykorzystał Elon Musk i jego SpaceX.

Falcon Heavy

To najpotężniejsza rakieta od czasu Saturna V, stworzona przez firmę SpaceX przy wsparciu NASA. Jest najcięższą z wykorzystywanych obecnie rakiet nośnych. Może ona zabrać na orbitę niemal 64 tony ładunku przy znacznie niższych kosztach, niż inne skonstruowane do tej pory pojazdy kosmiczne.

Falcon Heavy stanowi zmodyfikowaną i powiększoną wersję rakiety Falcon 9, która może zabrać na orbitę „zaledwie” niecałe 23 tony ładunku. Jej testowy start odbył się 2 lutego 2018 r. Rakieta wyniosła wtedy na orbitę samochód Tesla Roadaster Elona Muska.

Szacuje się, że koszt wyniesienia na orbitę 1 kg ładunku przy użyciu rakiet Falcon wynosi niecały tysiąc dolarów. Wyniesienie 1 kg ładunku za pomocą promów kosmicznych używanych do 2011 r. kosztowało ponad 26 tys. dolarów.

Rakieta SLS

NASA pracuje nad rakietą Space Launch System (SLS) od 2011 r., kiedy zamknięto program promów kosmicznych. Superciężka rakieta SLS ma umożliwić w przyszłości powrót ludzi na Księżyc, a także załogową misję na Marsa. Gdy projekt zostanie ukończony będzie to najpotężniejsza rakieta, jaką kiedykolwiek skonstruowała ludzkość.

 

Udostępnij:

lub:

Podobne artykuły

Księżyc

Kolejne opóźnienia w programie Artemis

Międzynarodowa Stacja Kosmiczna ISS

Pobyt w kosmosie może pogarszać zdolności poznawcze

Uran

Zagadka dziwnego pola magnetycznego Urana. Dane z sondy Voyager II wprowadziły badaczy w błąd

Wyróżnione artykuły

Popularne artykuły