Osoby powyżej 60. roku życia mają największy udział w emisji gazów cieplarnianych

W analizach przeprowadzonych przez naukowców z Norwegian University of Science and Technology (NTNU) zbadano emisje gazów cieplarnianych w różnych grupach wiekowych w latach 2005-2015. Analizy objęły 27 krajów UE, Norwegię, Wielką Brytanię, Stany Zjednoczone, Australię i Japonię. Z badań tych wynika, że najmniej emisjami gazów cieplarnianych przejmują się osoby starsze, powyżej 60. roku życia.

W 2005 roku osoby te odpowiadały za 25 proc. emisji gazów cieplarnianych, ale w 2015 r. liczba ta wzrosła do prawie 33 proc. - wynika z badań, które ukazały się na łamach pisma „Nature Climate Change” (DOI: 10.1038/s41558-022-01302-y).

Starzejąca się populacja utrudnia redukcję emisji

- Starsi ludzie byli kiedyś oszczędni. Pokolenie, które doświadczyło II wojny światowej uważało na to, jak korzysta z zasobów. „Nowi starsi” są inni – mówi Edgar Hertwich z NTNU. - Powojenne pokolenie wyżu demograficznego to właśnie ci „nowi starsi”. Mają inne wzorce konsumpcji niż „spokojne pokolenie”, które urodziło się w latach 1928–1945. Dzisiejsi seniorzy wydają więcej pieniędzy na domy, zużycie energii i żywność – dodaje uczony.

W 2005 roku grupa wiekowa powyżej 60 lat odpowiadała za niższe emisje niż grupy wiekowe 30–44 i 45–59 lat. W 2015 roku seniorzy przekroczyli poziom 30-44-latków i byli na tym samym poziomie co 45-59-latkowie.

Praca ta pokazuje, że seniorzy odpowiadają za rosnący udział emisji gazów cieplarnianych we wszystkich 32 badanych krajach.

Bogactwo

Heran Zheng z NTNU, uważa, że najważniejszym przesłaniem płynącym z tego badania jest uświadomienie politykom, że starzejąca się populacja utrudnia redukcję emisji gazów cieplarnianych. - Nawyki konsumpcyjne seniorów są bardziej sztywne – przyznaje Zheng i wskazuje, że dobrym przykładem są tutaj duże mieszkania, które zajmują seniorzy, nawet, gdy dzieci się już wyprowadziły.

Spory wpływ na klimat mają pokolenia wyżów demograficznych. Oprócz tego, że te z lat 50. i 60. osiągają lub zbliżają się wieku seniora, to wzrasta też średnia długość życia. Populacja osób starszych w 32 krajach objętych badaniem NTNU podwoi się w latach 2019-2050.

W porównaniu z innymi grupami wiekowymi emisje, które są udziałem osób starszych, są zwykle bardziej lokalne. Młodsze grupy wiekowe konsumują więcej towarów importowanych, odzieży, elektroniki i mebli, które prowadzą do emisji w innych krajach.

- Dochody maleją na emeryturze, ale seniorzy w krajach rozwiniętych nagromadzili wartość, przede wszystkim w nieruchomościach. Wielu z nich zauważyło duży wzrost wartości swojej nieruchomości. Osoby starsze są w stanie utrzymać wysoką konsumpcję dzięki swojemu bogactwu, zwłaszcza w obszarach o wysokiej emisji dwutlenku węgla, takich jak energia. Coraz większa część tej grupy wiekowej mieszka samotnie. Nie dotyczy to wszystkich krajów, ale odzwierciedla ogólny obraz - mówi Zheng.

Senior z USA i Australii emituje najwięcej

Jeśli weźmie się pod uwagę roczne emisje według liczby ton na osobę, to osoby starsze w Australii i Stanach Zjednoczonych wypadają najgorzej z emisją 21 ton w 2015 r. To prawie dwukrotnie więcej niż średnia europejska.

W Europie seniorzy z Luksemburga mają najwyższe emisje – 19 ton. Osoby starsze z Wielkiej Brytanii, Norwegii, Finlandii i Irlandii również znajdują się w czołówce. Na przykład norwescy seniorzy mają wyraźnie wyższe emisje (12 ton) niż Szwedzi (7,4 ton) i Duńczycy (10,2 ton). Najmniej emitują osoby starsze w Rumunii, na Litwie, Węgrzech, w Chorwacji i Estonii.

Chociaż rozkład emisji między grupami wiekowymi uległ zmianie, wszystkie grupy zmniejszyły swoje emisje w latach 2005-2015. Co budujące, w trendzie tym prowadzą ludzie młodzi. Osoby w wieku poniżej 30 lat ograniczyły w badanym okresie swoje roczne emisje o 3,7 tony. Osoby w wieku od 30 do 44 lat zmniejszyły emisje o 2,7 tony, a grupa w wieku od 45 do 59 lat o 2,2 tony. Osoby w wieku powyżej 60 lat odnotowały najmniejszy spadek, tylko 1,5 tony.

Źródło: Norwegian University of Science and Technology, fot. PxFuel