Dodano: 30 czerwca 2018r.

Budowniczowie Stonehenge używali twierdzenia Pitagorasa 2000 lat przed jego narodzinami?

Autorzy niedawno opublikowanej książki „Megaliths: Studies in Stone” wysnuli teorię, że twórcy megalitycznej budowli Stonehenge korzystali z twierdzenia Pitagorasa na dwa tysiące lat przed narodzinami matematyka.

Stonehenge

 

Pitagoras z Samos był starożytnym, greckim matematykiem. Jego twierdzenie brzmi: w trójkącie prostokątnym suma kwadratów długości przyprostokątnych jest równa kwadratowi długości przeciwprostokątnej (w zapisie matematycznym: a2 + b2 = c2). To jedno z najbardziej znanych twierdzeń matematycznych na świecie.

Współczesne odkrycia archeologów sugerują jednak, że twierdzenie Pitagorasa mogło być znane nawet dwa tysiące lat przed jego narodzinami. Nie byłoby w tym nic dziwnego. Wielu znaczących odkryć dokonywano bowiem w tym samym czasie niezależnie w kilku miejscach na Ziemi.

Autorzy książki „Megaliths: Studies in Stone” (z j. ang. „Megality: badania w kamieniu”) uważają, że twierdzenie Pitagorasa było wykorzystywane przy budowie najsłynniejszej megalitycznej budowli w Wielkiej Brytanii: Stonehenge.

 

Twierdzenie Pitagorasa jest niezwykle przydatne w praktyce, jeśli chcesz oznaczyć długości w trójkącie prostokątnym lub prostokącie. Można je wykorzystywać przy budowie, podziale ziemi, wykonywaniu map nieba i gruntu. Nic więc dziwnego, że naukowcy już wcześniej odnajdowali ślady stosowania twierdzenia na długo przed narodzinami Pitagorasa.

Według badaczy twierdzenie powstało niezależnie w Babilonie, starożytnych Chinach i na terenie Indii. Jedynie przypadek sprawił, że autorstwo twierdzenia przypisano Pitagorasowi. Ten słynny grecki matematyk żył ok. VI w. p.n.e. Późniejsi pisarze powoływali się na jego obliczenia i teorię. Jednak nie ma bezpośrednich dowodów na to, że Pitagoras przeprowadził dowód na swoje twierdzenie.

Według autorów publikacji twierdzenie, które nosi dziś imię Pitagorasa wykorzystywano przy budowie Stonehenge. Na długo przed narodzinami słynnego matematyka. - W budowie Stonehnege można dostrzec trójkąty i prostokąty, które stanowią uproszczoną wersję twierdzenia Pitagorasa – przekonuje John Matineau, jeden ze współautorów książki.

Jego zdaniem, nawet jeśli nasi starożytni przodkowie nie posiadali dowodu na formalne przeprowadzenie matematycznego dowodu, to znali zależności rządzące trójkątami prostokątnymi i potrafili je wykorzystać przy budowie. Autorzy książki są zdania, że miejsce, z którego wydobywano kamień, ważna dla ówczesnych ludzi wyspa Lundy oraz Stonehenge tworzą trójkąt prostokątny.

Co więcej w kręgu głazów otaczającym megalityczną budowlę znajdują się cztery głazy tworzące prostokąt o pitagorejskich proporcjach 5x12x13. Wychodzące z rogów prostokąta linie mają wskazywać na ważne daty neolitycznego kalendarza, m.in. na przesilenia i równonoce.

Stonehenge zaczęto wznosić prawie 7 tys. lat temu. Jego budowa trwała wiele wieków. Ostateczny kształt nadano mu ok. 2500 r. p.n.e., czyli niemal dwa tysiące lat przed narodzinami Pitagorasa! Neolityczni mieszkańcy tych terenów nie potrafili przekazać swojej wiedzy w inny sposób, jak budując monumentalne budowle, które zawierały jej najważniejsze odkrycia – uważają autorzy książki.

Tego typu podejście może dostarczyć dowodów na temat rozwoju kulturowego i poziomu wiedzy ówczesnych mieszkańców tamtych terenów. Jednak nie wolno zapominać, że niekiedy ulegamy złudzeniu i ponosi nas wyobraźnia, która przypisuje niezwykłe znaczenie obiektom w sposób zupełnie przypadkowy.

 

Źródło: Science Alert, fot. PxHere