Dodano: 18 sierpnia 2017r.

Odkryto kwiaty sprzed 100 mln lat doskonale zachowane w bursztynie

W Birmie paleontolodzy znaleźli siedem doskonale zachowanych w bursztynie kwiatów pochodzących sprzed 100 milionów lat. Kwiaty zostały zidentyfikowane, jako nieznany dotąd gatunek.

Kwiat w bursztynie

Kwiaty zachowane w bursztynie mają od 3,4 do 5 mm średnicy. Niełatwo było je zauważyć, a badanie trzeba było przeprowadzić pod mikroskopem. Naukowcy z Uniwersytetu Stanowego w Oregonie, którzy podjęli się tego zadania określili, że pochodzą one z nieznanego dotychczas gatunku drzewa - Tropidogyne pentaptera.

Profesor George Poinar Jr. wyjaśnił, że kwiaty zostały zamknięte w bursztynie w okresie kredowym, prawdopodobnie w lesie sosnowym. – Kwiaty mogły zostać strącone z gałęzi przez przechodzącego przez las dinozaura. W ten sposób wpadły w żywicę drzewa araukaria, z którego pochodzi żywica. Są one spokrewnione z występującymi dzisiaj w Nowej Zelandii oraz Australii drzewami agatis, których żywica jest niezwykle odporna na warunki atmosferyczne – powiedział prof. Poinar Jr.

Badając uwięzione w bursztynie kwiaty, prof. Poinar Jr. wraz z prof. Kentonem Chambersem byli zaskoczeni stanem, w jakim zostały zachowane kwiaty. - Bursztyn zachował elementy kwiatowe tak dobrze, że wyglądają tak, jakby zaledwie kilka chwil wcześniej zebrano je z ogrodu – przyznał Poinar Jr.

Nieznany dotąd gatunek, który został nazwany przez badaczy Tropidogyne pentaptera, należał do rodziny radziliszkowatych. - W ogólnym kształcie i wzorcu żyłkowania, skamieniałe kwiaty przypominają przedstawicieli rodzaju Ceratopetalum, który można znaleźć w Australii i w Papui-Nowej Gwinei.

fot. Oregon State University

fot. Oregon State University

Naukowcy twierdzą, że kwiaty musiały zostać zamknięte w bursztynie zanim rozdzielił się superkontynent Gondwana. Tylko w ten sposób można wyjaśnić, dlaczego ten krewni gatunku znalezionego w Birmie (obecnie Mjanma), występują obecnie jedynie w Australii.

- Malezja, w tym Birma, została utworzona w erze Paleozoiku i Mezozoiku. Tereny te z powodzeniem oddzieliły się od superkontytnentu, a następnie przemieściły poprzez dryf kontynentalny – wyjaśnił Poinar Jr.

 

Źródło i fot.: Oregon State University