Rozpoczęły się 20-dniowe zawody w pokera w Rivers Casino w Pittsburghu. Czterech najlepszych pokerzystów na świecie stanęło naprzeciw sztucznej inteligencji opracowanej przez Carnegie Mellon University.
Rozpoczęte 11 stycznia zawody to tak naprawdę rewanż. Dwa lata temu odbył się podobny pojedynek, który, według naukowców, zakończył się remisem. Choć zwolennicy ludzkiej myśli taktycznej powiedzą, że wygrał człowiek, bo łącznie czwórka graczy - Dong Kim, Jason Les, Bjorn Li i Doug Polk, osiągnęła przewagę 732 tysięcy żetonów. W 2015 roku rozegrano 80 tysięcy rozdań rozpoczynających się na blindach 50/100, a stacki wynosiły po 20 tysięcy.
Tegoroczny pojedynek został nazwany “Brains Vs. Artifical Intelligence: Upping the Ante”. Ludzi reprezentują Jason Les, Dong Kim, Daniel McAulay i Jimmy Chou. Po stronie sztucznej inteligencji zawody rozgrywa program Liberatus, ulepszona wersja bota Claudio, który toczył bitwę dwa lata temu.
Turniej ma trochę inne zasady od poprzedniego. Ma trwać 20 dni. Rozegranych zostanie 120 tysięcy rozdań heads-up no limit holdem. Do wygrania jest 200 tysięcy dolarów. Pokerzyści mają być od siebie odseparowani i będą przebywać w oddzielnych pomieszczeniach.
- Od początku badań nad sztuczną inteligencją, wyznacznikiem rozwoju było pokonanie mistrzów w swoich dyscyplinach. W 1996 roku w szachy poległ Garrij Kasparow z programem IBM Deep Blue. W ubiegłym roku algorytmy programu AlphaGo pokonały mistrza gry Go. Poker jest trudniejszym wyzwaniem, bo wymaga, aby program podejmował skomplikowane decyzje oparte na niekompletnych informacjach, rozważając zagrywki przeciwników takiej jak blefy – wyjaśnił profesor Tuomas Sandholm z Carnegie Mellon University.
Liberatus, który mierzy się z mistrzami pokera, ma znacznie większą moc obliczeniową od swojego poprzednika sprzed dwóch lat. Profesor Sandholm wyjawił, że jego zespół potrzebował około 15 milionów godzin obliczeń komputerowych, by zbudować Liberatusa.
Mecz pokerowy ma wyznaczyć nowe standardy dla sztucznej inteligencji. Jest on ważny, żeby sprawdzić, jak w przypadku niekompletnych danych poradzi sobie program. W wielu dziedzinach, jak choćby medycyna, cyberbezpieczeństwo czy różne gałęzie przemysłu mamy do czynienia z niekompletnymi danymi. Pojedynek jest elementem uczenia sztucznej inteligencji radzenia sobie z niewiadomymi.
Źródło: Carnegie Mellon University
